Shadow of the Eagle

      Fajnie jest mieszkać sobie w małym miasteczku, gdzie życie powoli płynie, różowe drzewa budzą się na wiosnę, a ptaki ćwierkają rano jak szalone. A różowe drzewa to duma mojego miasta, mojej ulicy. Kiedy przypomnę sobie ich nazwę, pokażę - są najpiękniejsze na świecie :)

      Pracę tak naprawdę mam gdzieś na sąsiedniej ulicy i spokojnie dobiegam tam sobie w 5 minut, gdy budzik zadzwoni zbyt późno. Na wypad do centrum nie trzeba się szykować w nieskończoność, bo centrum miasta jest praktycznie na końcu ulicy. O godzinie 20 nie spotkasz na chodnikach zbyt wielu ludzi, a na mniejszych drogach spokojnie możesz pojeździć na rolkach, bo i tak żaden samochód w przeciągu pół godziny tamtędy nie przejedzie.

     Szczerze, to chyba bym się nawet nie zdziwiła, gdybym za progiem spotkała kurę. Tak - normalną, żywą kurę. Czemu akurat kurę? A bo kura to dla mnie symbol wsi spokojnej i wesołej :) Idylli.

      Duże miasto mnie ciągnie do siebie średnio raz w miesiącu. Czuję wtedy tak zwany zew - zew  konsumpcyjnego typa, co to tęskni za tandetnym błyskiem reklamy, pogłosem miasta i falą ludzi. Jest to przyjemność nieopisana, od czasu do czasu, znaleźć się w tłumie, dopchać się ruchomą ludzką kolejką do świątyni jadła czy zająć miejsce w rzędzie głów do szklanego ekranu. 

       I tak właśnie spędziliśmy tę sobotę - wypiłam gorącą czekoladę, magiczną kartą zapłaciłam za kilka przyjemności, a na koniec obejrzałam z wielką przyjemnością film o problemach wad wymowy i publicznych wystąpień ;) Ale nie tylko ;p Bo o wierze we własne możliwości, mimo jej braku w oczach innych :) C-c-c-udowny! :)

ENGLISH VERSION

 

 Photos by Adam

tunic/dress - romwe.com, bag -asos, shoes - french connection, snood - iloko.pl, leggins - nn, mitens - szaleo.pl, ring -asos.com, coat - stradivarius%