Nasze małe wakacje

 ENGLISH VERSION

 Już od dość długiego czasu wierciłam Adamowi dziurę w brzuchu o fajny wakacyjny wyjazd. Uwielbiam ruch na świeżym powietrzu, kontakt z naturą, dlatego rowerowa wyprawa to było coś, o czym marzyłam. Zabraliśmy więc duży plecak, prowiant, namiot... i ruszyliśmy w podróż po Borach Tucholskich :) Bo kto powiedział, że tylko zagraniczne wakacje mogą dać satysfakcję?

 

 

Adam zaplanował trasę bardzo ciekawie - tak byśmy podróżowali z dala od ruchliwych i zakurzonych ulic, a pedałowali tylko lasami i polami. Nie oszczędzaliśmy sobie postojów, przystanków w tych pięknych zakątkach i odwiedziliśmy w tym czasie wiele bliskich nam osób. Bory Tucholskie są niesamowicie urokliwe i według mnie nadal nie do końca doceniane. Spokój, cisza i wszechogarniająca zieleń, to coś czego nie można  nie pokochać. Podczas wycieczki towarzyszyły nam tylko dźwięki wszechobecnych kombajnów (w końcu pogoda pozwoliła dokończyć żniwa okolicznym rolnikom) i ulubiony przeze mnie zapach przydrożnych dzikich róż.

 

Mój ulubiony drogowskaz na trasie ;)

 

 

 

Jedna z piękniejszych polan jakie widziałam. Soczysta zieleń i promienie słońca, chciałam tam zostać na dłużej, jednak byliśmy już nieco spóźnieni. Kiedyś tam wrócimy...

glubki - czyli malutkie dzikie śliwki, które rosły przy polnych drogach. Po drodze jadłam też najpiękniej pachnące dzikie jabłka i przepyszne gruszki :)

 

  

W sobotę zlądowaliśmy u Ani i Przemka, którzy nas serdecznie ugościli i nawet wypożyczyli do namiotu swojego niesfornego kota. Pierwszy raz po bardzo wielu latach (chyba po  jakiś 15) nocowałam w namiocie. Bałam się chłodnych sierpniowych wieczorów, więc zapakowałam wszystko, co tylko możliwe i na koniec wyglądałam jak mała kulka składająca się z wielu warstw dresowatych i wełnianych akcesoriów. Brakowało tylko czapki i rękawiczek. Jak się za pewne domyślacie, oczywiście przesadziłam ;)

  

Tosia, mały psotnik, który cudownie mrucząc, przespał z nami w namiocie całą noc :)

W niedzielę upał był tak niesamowity, że postanowiliśmy nieco odpocząć. Zanim ruszyliśmy w dalszą drogę, pół dnia przeleżałam  w hamaku. Zawsze zabieram ze sobą książki, obojętnie gdzie i na jak długo się wybieram. Ponieważ z okazji ślubu, otrzymaliśmy całą masę cudownych książek podróżniczych, nie muszę się już martwić o naszą biblioteczkę :) Ostatnio zaczytuję się w książce Robba Maciąga "Rowerem w stronę Indii". Może to ona zainspirowała nas do tej małej wyprawy? :)