Mój dzień w rytmie natury

 

Dzisiejszy post będzie nieco inny niż zwykle. Opowiem Wam trochę więcej o sobie i pokażę jak wygląda mój dzień :) Zobaczycie, co robię, gdy mam czas tylko dla siebie, kiedy nic mnie nie goni, kiedy mogę po prostu odpocząć. Kiedyś nie pomyślałabym, że będę w stanie powiedzieć cokolwiek na temat życia w rytmie natury, jednak teraz wiem, że tak naprawdę każdy z nas może znaleźć wiele przykładów, że jest inaczej. Spróbujcie sami :) 



Kocham leniwe poranki...

Co dzień wstaję bardzo wcześnie. Ciemność za oknem i ten chłód, po wyciągnięciu dużego palca spod kołdry, potrafią deprymować. Nie oznacza to jednak, że w weekendy leniuchuję i spędzam je sam na sam z moją piżamą (choć często faktycznie wyglądam właśnie TAK). Lubię mieć coś z dnia, celebruje śniadania, najczęściej i najchętniej wtedy gotuję. 

Są też inne oczywiste przyczyny porannego wstawania... Pewne Cztery Łapy (a właściwie to osiem łap) nie potrafią wytrzymać zbyt długo same i od rana domagają się uwagi. Fryś staje na murku, opiera się na klamce drzwi sypialni i przez szybkę zagląda do środka (link).  Czule mnie wita od rana i już nie raz spóźniłam się przez niego do pracy :) Mam pewne zmartwienie związane ze znacznym przyrostem jego wagi. Otóż niebawem swoim ciężarem będzie sam otwierał sobie drzwi, a wtedy żegnaj ta resztko niezależności i wolności ;)

 

 

Pierwsze, co widzę gdy wstaję, poza kocimi oczyma, to ubrania. Tam zmierzam po omacku chwytając się ściany ("...niczym pijany" ;)) Cieszę się, bo najbardziej praktycznym i przemyślanym pomieszczeniem w naszym domu jest właśnie garderoba. Jest maluteńka, ale idealna. Od zawsze marzyłam o takim miejscu i teraz czuję się w końcu w pełni usatysfakcjonowana. Dużo łatwiej ogarnąć mi cały chaos ubraniowy, który i tak staram się sukcesywnie wypleniać :) Wkrótce napiszę Wam coś konkretnego i obszernego na temat organizacji szafy. Póki co, mogę zdradzić, że ograniczenie wydatków i przede wszystkim rozsądne zakupy potrafią odmieniać, mnie odmieniły. Odkąd staram się żyć bardziej w rytmie slow fashion, moja szafa a wraz z nią ja, zmieniamy się :) 

Tak jak w domu, podczas urządzania wnętrza, odnawiam stare meble, kolekcjonuję starocie, tak w szafie przywiązuje wagę do wykorzystywania moich starych ubrań i funkcjonalnego łączenia ich z nowymi. Daje to dużo możliwości i pobudza do kreatywnego myślenia oraz lepszego poznania swojej szafy :)

 

  

Tak, chcę być naturalna

Czytam, dowiaduję się, a przede wszystkim chcę wiedzieć. I tak oto ostatnimi czasy, bardziej naturalna stała się tez moja pielęgnacja. Jakiś czas temu, pisałam na blogu TUTAJ o sukcesywnym zastępowaniu drogeryjnych kosmetyków tymi o wiele bardziej naturalnymi. W prostocie siła. Trudno mi w to uwierzyć, ale bardzo szybko zauważyłam efekty i gorąco polecam Wam taką zmianę :) Hitem jest oczywiście mój ulubiony "śmierdziel", czyli olejek arganowy. Na początku nie mogłam znieść jego naturalnego zapachu, teraz zaczynam lubić i nie wymieniłabym go na żaden inny ;)

 

Soboty są u nas często "dniami domowymi". Zabieramy się wtedy z Adamem za planowanie, co nowego ulepszyć, dodać czy przerobić w naszym mieszkaniu. Jesień i zima to miesiące wprost idealne na takie zabiegi, bo przyznam się szczerze, że ciepłe miesiące raczej wyganiają nas z domu.

Podczas urządzania mieszkania, odkryliśmy, że tanim sposobem można samemu coś zdziałać i że przede wszystkim warto czerpać z potencjału starych rzeczy. Po co kupować nowe meble, często z płyty i tym podobnych słabych jakościowo materiałów, skoro na strychach i w komisach można znaleźć całą masę wartościowych i porządnych mebli. Odnawianie ich i nadawanie im innego charakteru to prawdziwa frajda :) Popatrzcie na czerwone krzesło przy toaletce :) Znalazłam je w piwnicy i przemalowałam na czerwono, jest idealnie urocze :)

 

Większość wieczorów spędzamy z Adamem w określony sposób. Ja mówię, że "odwracamy się od siebie", a wygląda to po prostu tak, że siedzimy tyłem do siebie ;) Adam jest projektantem i sporo, oj sporo czasu, grzebie w komputerze i jak dla mnie, tworzy coś niesamowitego, bo naszą codzienność - nasze domy i obejścia, przestrzeń w której żyjemy, nasze wyobrażenia i marzenia o lepszej przyszłości :)

Ja w tym czasie zajmuję się nieco bardziej prozaicznymi sprawami. Dla przykładu, piekę ciasta, najczęściej warzywne, bo kocham ich smak i także może nieco złudne poczucie, ze dogadzając sobie, dbam też o zdrowie ;) W tym roku, po 20 latach niewiedzy kulinarnej i wykrzywiania buzi, poznałam dynię i pokochałam to pomarańczowe cudo. Adam nie mógł uwierzyć, gdy jednego dnia zlądowałam do domu z 5 dyniami w siatkach ;)

Coś, co odrywa nas od naszych siedzeń i bardzo zbliża to wspólne bieganie. To ja namówiłam do tego Adama, to ja sapałam jak lokomotywa nie mogąc za Nim nadążyć, a z czasem to ja równałam Mu kroku i wdawałam się w regularną (!) i swobodną (!) pogawędkę. Te małe sukcesy okrutnie mocno motywują i sprawiają, że w te szare i zimne popołudnia, chce się założyć termiczne gacie z Lidla i wybiec na spotkanie ciemnościom i latarniom, a także wielce zdziwionym twarzom mijających nas ludzi... Dołączycie się? :)

  

 

 

Też robię coś wartościowego, bo ciągle uczę się czegoś nowego.

Adam strasznie motywuje mnie do działania i zajęcia się takim przeżytkiem jak dzierganie na drutach. Z zachwytem komentuje moje poczynania, twierdząc że mając nawet swoje techniczne umiejętności, w życiu nie ogarnąłby czegokolwiek. Nie będę ukrywać, że rosnę, gdy to słyszę.

Zdradzę Wam, że najchętniej dziergam coś dla dzieci naszych krewnych czy znajomych. Nie lubię długo czekać na efekty pracy, a takie mini szaliczki czy czapeczki zabierają niewiele czasu i na pewno są zabawniejsze i ciekawsze w wykonaniu. Ostatnio udało mi się puścić wodze fantazji i stworzyć prawdziwego zwierzaka TUTAJ :)

 

A jak mile zakończyć taki dzień?
Kąpiel w rozkosznych czekoladowych aromatach, kubas ulubionej herbaty i nowa książka. Tak, tym razem nie podróżnicza, a właśnie modowa :) Skutecznie odciąga nawet od starych dobrych podróżniczych klimatów i wciąga sobą coraz bardziej :) Lubię, nie tylko za piękne zdjęcia.