Czapki z głów!

Zimnica nagła, aż trudno mi się pozbierać. Powoli dociera do mnie ta nieznośna myśl, że czas będzie skończyć z kilkoma czynnościami, które tak bardzo lubiłam robić latem. W tym roku, na przykład, wkręciłam się w naukę gry w tenisa. Poważnie.

Muszę Wam przyznać, że w sporty tego typu, zawsze grałam na wyczucie. Na studiach, byłam w czołówce studentów na zajęciach z ping-ponga. Ograłam nawet kilku niezłych chłopaków, a wszystko właśnie moją sprawdzoną (albo raczej, wymuszoną) metodą "na wyczucie". Po prostu, wzrok miałam lichy - na przystankach nie rozpoznawałam numerów autobusów, a cen na sklepowych półkach, ale nie cierpiałam swoich okularów i uparcie nie nosiłam ich prawie wcale. Jak się więc domyślacie, musiałam na zawodach sportowych, robić dobrą minę do złej gry i sposobem desperackim wygrałam prawie cały turniej. Zabawne, bo po założeniu okularów, szło mi o wiele gorzej. W szaleństwie jest więc czasem metoda ;)

Wracając jednak do tego mojego nieszczęsnego tenisa, to po ostatnich zajęciach, gdzie dłoń przymarzła mi prawie do rakiety, stwierdziłam że swoje niespożyte siły i chęci muszę skierować na inny tor. Powstało więc kilka nowych czapek. Ba, stale powstają. Mała produkcja domowa, sposób na relaks i ciemne wieczory. Szczerze polecam :)