Bo podczas deszczu, dzieci się nudzą... i planują

Za oknem deszczowa, nieprzyjemna aura. Wiatr zwiewa kaptury z głowy, szarpie włosy, bryzga po oczach mżawką. Trudno się dziwić, że nie chce się nikomu wystawić czubka nosa za drzwi. Tylko koty wciągają wilgoć zza uchylonego okna, przyglądają się kropelkom deszczu na szybach i zarazem grzeją na kaloryferach. Dla nas to najlepszy moment na bezkarne leniuchowanie. W łóżku, z kawą, gazetą i notesem. Nazbierało się ostatnio u nas sporo obowiązków, z którymi powoli przestawaliśmy sobie radzić, więc z trzymiesięcznym opóźnieniem, kupiłam pierwszy poważny kalendarz - organizer i stale nad nim czuwam, zapisuję, notuję, sprawdzam. Przypominam Adamowi o najdrobniejszych sprawach, czym bardzo go bawię. Hmm, taka ze mnie idealna sekretarka ;)

Mimo tej pogody, myślami jestem już w wiosennych klimatach. Grube swetry, trochę optymistycznie, wyniosłam na strych. Wyciągnęłam też sportowe wiosenne obuwie, które w większości i o zgrozo, jest białe. Zaopatrzyłam się też w kilka ubrań na nowy sezon - jasne podarte jeansy, jeansową katanę, długi zwiewny kardigan. Blue jeans to ostatnio mój ulubiony kolor. Tak jak przez ostatnie lata unikałam jeansu, tak teraz nosiłabym go od stóp do głów. Czuję się w nim komfortowo, a jego kolor już nie jest dla mnie zbyt "pstrokaty", a bardzo świeży i spokojny. Marzą mi się duże ogrodniczki, dokładnie takie jakie nosiłam w dzieciństwie...